ای سلمان و ای جندب : عرض کردند : لبیک ای امیرمومنان! علیه السلام فرمود: منم که نوح را در کشتی به امر پروردگارم سوار نمودم، منم که یونس را از شکم ماهی به اذن خداوند خارج کردم؛ منم که موسی را از دریای به امر خداوند عبور دادم؛ منم که ابراهیم را از آتش به امر خداوند نجات دادم، منم که به اذن خداوند نهرها را جاری و چشمه ها را جوشان و درخت ها را بر جا نهادم؛ من براندازنده {و پایان دهنده ی} دنیا هستم {همان که قبل از این} سقف دنیا را به اذن خداوند عزوجل به پا داشتم، من زمین را گسترانیدم.

من عذاب یوم الظله ام (سوره شعرا/189)، من ندا کننده ام از محل نزدیکی که جن و انس آن را بشنوند و گروهی فهمیدند، منم که هر آن به هر گروه از  جباران و منافقان به زبان خودشان {سخن خویش را} می رسانم. منم خضری که موسی را تعلیم داد و من معلم سلیمان بن داودم؛ من ذوالقرنین ام و من قدرت پروردگار می باشم؛ منم جنبده ی زمین، منم همان که پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله و سلم، در خقم می فرماید: "تو یا علی ذوالقرنین زمین و صاحب دو سمت و سوی آن هستی و دنیا و آخرت از آن توست".

ای سلمان و ای جندب، من محمدم و محمد من است، من از محمدم و محمد از من است، خداوند متعال می فرماید: "دو دریا را که با هم برخورد دارند به هم آمیخت. میان آن دو حایلی است که مخلوط نمی شوند".

ای سلمان و ای جندب : عرض کردند : لبیک ای امیرمومنان! علیه السلام، فرمود: همانا مرده ی ما نمرده و غائب ما پنهان نگشته و کشتگان ما هرگز کشته نشده اند و ما نه کس را زاده و نه در شکم ها زاده می شویم و هیچ کس از مردم با ما قیاس نمی شود. من به زبان عیسی در گهواره سخن گفتم، منم نوح، منم ابراهیم، منم صاحب ناقه، منم صاحب راجفه، منم صاحب زلزله، منم لوح محفوظ، علم و دانشی که در آن است به من می رسد، من در شکل و شمایل ها آن گونه که خدا بخواهد قرار گرفته و تغییر می کنم، هر کس پیامبران گذشته را ببیند مرا دیده و هر که مرا ببیند آنها را دیده است و ما در حقیقت نور خداوندی هستیم که از بین نرفته و دگرگون نمی شود.

ای سلمان! ارجمندی و شرافت هر پیامبری به خاطر ماست، پس مار ار پروردگارها نخوانید و هر چه می خواهید در شان و مقام ما بگویید چرا که به هلاکت افتاد هر کس که در مورد ما این حد را رعایت نکرد و نجات یافت به واسطه ما هر کس آن را رعایت نمود.

 ای سلمان و ای جندب! عرض کردند : لبیک ای امیرالمومنین، درود خدا بر شما باد. فرمود: من امیر و فرمان روای همه مردان مومن و زنان مومنه از گذشتگان و آیندگان هستم و به روح عظمت و بزرگی تأیید شده ام.

 به درستی که بنده ای از بندگان خدا هستم. ما را خدا ننامید و سپس آنچه می خواهید در فضیلت ما بگویید که همانا هر چه تلاش کنید به حقیقت آنچه که خداوند برای ما قرار داده بلکه به یک دهم از یک دهم آن نخواهید رسید به خاطر اینکه ما نشانه های خدا و راهنمایان او و حجت های خداوند و جانشینان و امینان و پیشوایان از طرف او هستیم ما چهره زیبای خدا و چشم بینای او و زبان گویای او هستیم.

به وسیله و به سبب ما خداوند بندگانش را عذاب می کند و به سبب ما پاداش می دهد و ما را از میان خلق خود پاکیزه قرار داده و برگزیده و اختیار گردانیده و طاهر کرده و اگر کسی چون و چرا کند و اعتراض به گزینش پروردگار نماید به خداوند کافر گشته و مشرک است زیرا " ازآنچه خدا انجام می دهد سوال نمیشود او مورد بازجویی قرار نمی گیرد بلکه بندگان هستند که بازخواست می شوند" (سوره انبیا/23).

ای سلمان و ای جندب! عرض کردند : لبیک ای امیرالمومنین، درود خدا بر شما باد. فرمود: هر کس به آن چه گفتم ایمان آورد و آن چه را بیان و تفسیر کردم، شرح و توضیح دادم، روشن و برهانی ساختم تصدیق نماید، مومن آزموده شده ای است که خداوند قلب او را برای ایمان آزمایش نموده و از او راضی گشته و سینه اش را برای اسلام گشاده ساخته و اوست عارف اهل بصیرتی که به نهایت و بلوغ معنوی و کمال رسیده است و کسی که شک کند و عناد ورزد و انکار کند و توقف نماید و سرگردان و بدگمان باشد او مقصر و ناصبی است و چنان چه ادعای ولایت و دوستی مرا کند دروغگو می باشد.

 ای سلمان و ای جندب! عرض کردند : لبیک ای امیرالمومنین، درود خدا بر شما باد. فرمود: من به اذن پروردگارم می میرانم و زنده می کنم. به اذن او به آنچه می خورید و آنچه درخانه هایتان اندوخته می کنید خبر می دهم و آنچه را در دلهایتان پنهان می کنید می دانم و امامان دیگر از فرزندان من اینها را می دانند و هرگاه بخواهند و اراده کنند چنین کاری می کنند.

ای سلمان! من و راهنمایان از اهل بیت من سرّ پنهان خداوند و اولیا مقرب او هستیم، زیرا ما همگی یک حقیقت هستیم و سرّ ما هم یکی است. اول ما محمد است، میانه ما محمد است و همه ما محمد هستیم. پس بین ما فرق نگذارید که هلاک خواهید شد. همانا ما در هر زمانی آنگونه که خداوند بخواهد ظاهر و آشکار می شویم. ما هرگاه بخواهیم خدا می خواهد و هر زمان نپسندیم خدا نمی پسندد. همه نفرین ها و تمام بدبختی نصیب کسی می شود که فضایل ما و خصائص ما و آنچه را که خدا به ما عنایت کرده انکار کند، زیرا کسی که چنین کند در حقیقت قدرت خداوند و خواست و مشیت پروردگار را درباره ما نپذیرفته و انکار کرده است. انکار نمی کند آن را مگر شخص سفیه و نادان و کسی که بر دل و گوش او مهر زده شده و بر چشمانش پرده نهاده شده است.

 

ای سلمان! من پدر هر مرد و زن مومن هستم. ای سلمان! منم بزرگترین رستاخیز الهی (قیامت کبری)، منم آن نزدیک شونده هنگامی که نزدیک شود (قیامت)، منم حاقّه (آن واقعه حتمی)، منم قارعه (آن روز سخت و کوبنده)، منم غاشیه (آن فرا گیرنده)، منم صاخّه (صیحه و صدای اسمانی)، منم آزمایش نازل شده، و ما نشانه ها و راهنمایان و حجاب ها و وجه الله هستیم.

نام من بر عرش نوشته شد پس آرام گرفت، و بر آسمان نوشته شد که بر پا شدند و بر زمین نوشته شد تا پهن گردید، و بر باد نوشته شد تا به گردش درآمد، و بر برق نوشته شد تا درخشید، و بر دشت نوشته شد پس سیل در آن جاری گردید، و بر نور نوشته شد تا پرتو افکند، و بر ابرها نوشته شد تا باران فرو ریخت، و بر رعد نوشته شد تا کرنش کرد، و بر شب نوشته شد تا تیره و تار شده و بر روز نوشته شد تا شاد و روشن گردید.

ای سلمان و ای جندب! عرض کردند : لبیک ای امیرالمومنین، درود خدا بر شما باد. فرمود: همانا خداوند به ما برتر و والاتر و بزرگتر از همه ی اینها عطا کرده است. عرض کردیم: ای امیرمومنان علیه السلام آن چیست که بزرگتر از همه اینها است؟ حضرت فرمود: پروردگار ما به ما علم و آگاهی اسم اعظمی را عطا کرده و بخشیده است که با آن آسمان ها و زمین و بهشت و جهنم را می شکافیم و در می نوردیم به آسمان بالا می رویم و به زمین فرود می آییم؛ به مغرب می رویم و به مشرق می رویم، به عرش الهی قدم گذاشته و در پیشگاه الهی بر عرش می نشینیم و هر چیزی حتی آسمان ها، زمین، خورشید، ماه ، ستارگان ، کوه ها ، درختان، جنبندگان، دریا ها، بهشت و جهنم از ما اطاعت می کنند. تمام اینها را خداوند به وسیله اسم اعظمی که به ما آموخت و به ما اختصاص داد، عطا فرموده است.

 و با تمام این اوصاف، ما می خوریم و می آشامیم و در میان بازارها راه می رویم و این امور را به امر پروردگارمان انجام می دهیم. و ما بندگان اکرام شده خداوندیم که او را به گفتار سبقت نمی گیریم و به امر و فرمان او عمل می کنیم. خداوند جل و جلاله، ما را معصوم و پاک قرار داد و بر بسیاری از بندگان مومنش برتری بخشید.

 پس ما می گوییم : "حمد و سپاس مخصوص خداوندی است که ما را هدایت نموده و اگر هدایت و لطف الهی نبود به آن راه نمی یافتیم" (سوره اعراف/43 ) و " کافرین سزاوار عذاب شدند، وعده ای عذاب درباره آنها حتمی است" (سوره زمر/ 71 ) و آن ها کسانی هستند که آنچه خداوند به ما بخشش و احسان نموده قبول ندارند و انکار می کنند.

 ای سلمان و ای جندب! این است معرفت من به نورانیت، پس با شوق هدایت به آن چنگ بزنید که همانا هیچ یک از شیعیان ما به مرز نهایی بصیرت و بینایی نمی رسد تا این که مرا به نورانیت بشناسد. هنگامی که مرا به نورانیت شناخت، شیعه ای اهل بصیرت، روشن بین، به هدف رسیده و کاملی خواهد بود که در دریایی از علم و دانش فرو رفته و درجه ای ازفضل و برتری را پیموده اند و بر سرّی از اسرار پروردگار و گنجینه های پوشیده او آگاهی یافته اند.

برگرفته از کتاب حدیث نورانیت، مولف: مهدی امیری، انتشارات: مهر بیکران.